Przeskocz do treści

Listopad mknie i właśnie mamy połowę! Liście z drzew w zasadzie opadły, sikorki się rozpanoszyły, krokusy wsadziliśmy, marchewki jeszcze nie wykopaliśmy, dużo czytamy ciekawych książek, ciasto piernikowe powoli trzeba wstawić.... no miks listopadowy! Szkoła muzyczna wprowadziła w nasze życie jednocześnie porządek i chaos, taki paradoks. Napełnia nasze dni i wymusza spoglądanie przez nas na zegarek 😉

Wiem już, że jak czegoś nie zrobię/ nie zrobimy do obiadu to później już raczej nic z tego. Mam poczucie, że nam się czas skurczył 😉 Najbardziej lubię poniedziałki, bo mamy luz, a piątki za zajęcia o 8.30 i późniejszy luz. Od dwóch tygodni nie mam czasu spojrzeć w kalendarz swój osobisty i wczoraj uświadomiłam sobie, że przegapiłam imieniny!

Marcelina

Marcelina miała pasowanie na ucznia pierwszej klasy w szkole muzycznej. Bardzo lubi do niej chodzić na zajęcia, zwłaszcza na kształcenie słuchu. Z wiolonczelą coraz bardziej się zaprzyjaźnia. 25 listopada ma pierwszy popis i zagra utwór 'Taniec". W grudniu kolejny z innym utworem. Staramy się ćwiczyć codziennie, czasem jest fajnie a czasem mniej fajnie 😉

Poza tym powoli kończymy zajęcia z logopedą, wpadamy w fazę wrażliwą na naukę pisania, sprawia jej to dużo radości i przyjemności. Nadal bardzo dużo czytamy, realizujemy korespondencyjną katechezę (bardzo ją polecam jest super!) itd.

Patrząc z perspektywy widzę jak ewoluujemy z naszą edukacją domową, jak wypływamy na inne wody. Bardzo mi się to podoba i niejako wymusza też mój rozwój, moją pracę nad sobą.

11 listopada

Byliśmy na Koncercie Niepodległości, wywiesiliśmy flagę, zaśpiewalismy hymn, rozmawialiśmy o patriotyźmie i Polsce... Zaskoczyła mnie M. dojrzałością pytań oraz jej rozumieniem Polski. Dodatkowo wypłynęły sprawy królewsko - rycerskie i chyba to nasz ostatnio główny temat przewodni.

Józek zaś zaświętował ubierając zrobiony z tektury hełm rycerski do kościoła. Mina Księdza i ludzi na Mszy bezcenna! 🙂

Plany i realizacje

W tym roku chcę jakoś głębiej wejść w rok liturgiczny, wyjaśnić, pokazać dzieciom co to jest. Zabrałam się też za wstępny zarys naszego Adwentu, mam jakiś wewnętrzny opór przed zadaniami w kalendarzu adwentowym. W tym roku też go raczej nie będzie. Mam wrażenie, że umyka w nim część duchowa - najważniejsza - przygotowania do Bożego Narodzenia. Chciałabym chyba wprowadzić w tym roku ideę 'sianka dobrych uczynków'. Jak wreszcie to zbiorę w sensowną całość to się podzielę 🙂

W tym roku wyjątkowo wcześnie, bo w październiku, zrobiliśmy rodzinne losowanie prezentów. Miałam nadzieję, że do końca listopada ze wszystkimi zdążę, ale moje szanse maleją... Brakuje mi kilku pomysłów, ale się nie poddaje 😉

Zagospodarowałam dziś i wczoraj przedpokój! Pomalowałam, wytapetowałam dwie ścianki, kupiłam dwie deski - sztachety i zrobiłam wieszaki na kurtki. Fajnie wyszło! Wreszcie nie będziemy się męczyć z kurtkami. Teraz brakuje mi tylko jednej szafki na buty, najlepiej dość wysokiej i pojemnej. Może ktoś może coś polecić? 🙂

Dzieciom też wytapetowałam wokół spania 🙂

Ten wianek jednak wyląduje w innym miejscu 🙂

Ps.

Ostatnio jechaliśmy z zajęć, Marcelina ma początki kataru i słyszę rozmowę z tylnych foteli:

M. smutnym głosikiem - Józiu, jestem chora, mam katar, muszę leżeć w łóżku.

J. - nie martw się, zaopiekuję się Tobą! Przyniosę nam dużo książek do łóżka!

Nie umiem przekazać intonacji głosów, ale płakałam ze śmiechu 🙂

10

Generalnie to prowadzimy letnie życie w pełni, mamy sporo różnych spotkań, wizyt, małych wycieczek. Jak jeszcze dorzucimy dary z ogrodu, słońce, ciepło, lemoniadę i arbuzy to mamy pełnię letniego życia 😉 Z pewnym jednak rozrzewnieniem pomyślałam, że dziś ostania niedziela sierpnia! Zmobilizowana się dziś poczułam, by napisać ku pamięci o Marcelinie 😉 Zaskoczyła nas dziś ogromnie i tak bardzo, że do teraz co chwilę o tym myślę.

Zaskoczyła nas dziś swą odwagą. Była u nas zaprzyjaźniona rodzina i pod koniec ich wizyty Marcysia woła mnie na słówko, bym zaprosiła wszystkich do jej pokoju na jej występ. I zaprosiłam. Goście przyszli, kto mógł to usiadł (o krzesłach też M. pomyślała) i po krótkim kłopocie z cd zaczęła tańczyć. Na początku z lekką tremą a później na luzie po prostu tańczyła. Było to dla nas całkowite zaskoczenie, bardzo przyjemne i radosne. Zupełnie się tego po niej nie spodziewałam i tak bardzo się cieszę, że ma w sobie tą wewnętrzną odwagę do realizacji swych pragnień 🙂

Letnie tempo...

Byliśmy w szkole Marcelinę zapisać do zerówki w edukacji domowej, decyzję pozytywną mamy dostać na początku września wraz z nowym rokiem szkolnym. W związku z tym myśli moje intensywniej, zwłaszcza w sierpniu, krążą wokół nauczania domowego. Pomysłów mam trochę i zastanawiam się jak inne mamy ogarniają kwestie organizacji nadmiaru pomysłów 😉 Zapytałam się nawet HSlinum i @Mama.mnie.uczy, ale pomysły organizacyjne mają podobne do moich 😉

W zeszłym tygodniu byliśmy u logopedy i od września będziemy chodzić na zajęcia, ponieważ musimy wyćwiczyć kilka rzeczy. Bardzo fajne było to pierwsze spotkanie, zobaczyłam jak ćwiczyć i jak współpracuje M. z innymi.

Nasze życie jest dość intensywne, ale 15 sierpnia to był dzień kombo 😉 W naszej parafii powstała od kilku lat tradycja pielgrzymowania od jednej z wsi należących do parafii (co roku z innej) na odpust do kościoła parafialnego. W tym roku wzięliśmy w tym udział, było do przejścia ok. 10 km i z dziećmi jak najbardziej się da 🙂 Później szybki obiad w domu, wyskoczyliśmy na festyn do Lubuskiego Muzeum Wojskowego w Drzonowie z racji święta Wojska Polskiego, a na koniec spotkanie rodzinne na grillu.

W międzyczasie krążymy tu i tam, ostatnio dość intensywnie pieszo, a to na imieniny, urodziny, rocznice 😉 Nawet czasem mam poczucie, że zbyt intensywnie i zaczynam po cichu marzyć o długich wieczorach. Zabawne, że jesień wcale nie zapowiada się spokojniej 😉

wiecznie boso 😉
Dzień z Powstaniem Warszawskim

01 sierpnia w rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego mieliśmy dzień tematyczny z Powstaniem Warszawskim. Dzień wcześniej wieczorem przed snem opowiedziałam im trochę o powstaniu i zapowiedziałam, że jutro w sposób szczególny będziemy się zaznajamiać z tematem.

Najpierw rano każdy z nas czyli Antek, Józek i Marcysia (ja nie, bo nie mam ;-)) ubrał się w narodowe koszulki, a do śniadania grały nam piosenki z Powstania Warszawskiego. Zaskoczyłam się, że wiele osób jeszcze nie pamięta o tym szczególnym dla Polaków dniu. Przekonałam się o tym, bo pomagaliśmy w przygotowaniu obiadu dla pielgrzymów, którzy akurat przechodzili przez naszą wieś i mało kto skojarzył czemu akurat dziś mamy te koszulki. Zrodziło to trochę fajnych rozmów 🙂

W ciągu dnia Marcelina zadawała wiele pytań, więc było sporo opowiadania. Nauczyliśmy się piosenki "Warszawskie dzieci" i poczytaliśmy jedną książkę w temacie (co uświadomiło mi, że mam jeszcze sporo braków w księgozbiorze ;-)), pomodliliśmy się o 15.00 koronką za Powstańców, staliśmy na baczność o 17.00 po uprzednim wyjaśnieniu sygnału, a wieczorem oglądaliśmy w tv Zakazane piosenki (i trochę jeszcze pośpiewaliśmy).

W ogrodzie i zagrodzie

W ogrodzie widać letnie życie, ale z dużą domieszką późnego lata by nie powiedzieć, że czuć jesienią. Wieczory już dłuższe, bociany odleciały, jaskółki gromadzą się na sejmikach i trajkoczą, kopciuszkowi wylęgły się młode, nasiona zbieramy, powoli porządkuję ogród, sezon główny pomidorowy uważam za zamknięty, choć jeszcze trochę będzie...... dużo by wymieniać 🙂

Nudy nie ma i jeszcze długo nie będzie 😉

Na pomidory w tym roku nie mogę powiedzieć złego słowa, są cudowne! Postawiłam na klasyczne, stare odmiany i to był strzał w dziesiątkę. Urosły znakomicie. W przyszłym roku powtórka 😉

Pomalowaliśmy kuchnię, spisałam wszelkie wymiary i będziemy mogli teraz obmyślać strategię kuchenną, bo następny większy wydatek to będą meble w kuchni! Mam wielką nadzieję, że nic innego nie wskoczy na listę pierwszeństwa.

Ponadto zainspirowałam się u @Tygrysimy na biblioteczkę, porozmawiałam z Onym i będziemy robić zimą swoją! Nie mieszczę się już książkami, zrobiłam im generalny przegląd i co mogłam to wydałam/sprzedałam (resztki mam do sprzedania/oddania na olxie). Reszty nie oddam 😉 Dziecięca biblioteka mieści się ledwo, ledwo.

I więcej już nie napiszę co wymyśliłam albo czym się zainspirowałam, bo mam ograniczony czas na realizację 😉

Mamy kolejny fragment działki zasiany trawą dzięki ogromnej pracy Onego, jeszcze dwa i będzie komplet! W tym zakresie wyprzedziliśmy plan o 2 lata 🙂

Pewnie zapomniałam o tysiącu spraw, o których chciałam napisać, ale Antek wzywa to lecę 😉 Takie to nasze letnie życie płynie 😉

Jest deszcz, jest radość 😉