Kolory lata. To dobry tytuł wpisu zwłaszcza, że ma być choć wspomnieniem też czerwca. 🙂 Od jakiegoś czasu to moje ulubione miesiące w roku, choć lubię wszystkie, bo każdy ma w sobie coś dobrego 🙂
Czerwcowa ekwilibrystyka
Czerwiec to zazwyczaj dość skomplikowany logistycznie miesiąc. Mamy sporo urodzin i imienin, w tym urodziny Marcelinki.
W muzycznej też ostatnia prosta czyli popisy. Dopiero w maju uświadomiłam sobie jak dużo dzieci w szkole muzycznej tracą przez te zdalne zajęcia, jak omijają ich występy, popisy. A to przecież równie ważne lekcje obycia ze sceną.
W tym roku Marcelina odliczała dni do końca szkoły, by poczuć zupełną wolność. Trochę zaskoczona byłam tym, bo przecież tej wolności ma dość sporo 🙂
Czerwiec miał być też momentem zakończenia pewnego etapu remontu poddasza. Pan Instalator przyszedł jednak w lipcu i zapewne w środę zakończy dzieło podłączania łazienki i ogrzewania. Ufffffff!!!! Nawet nie wiecie jak bardzo na to czekam! Teraz pozostaje do zrobienia: zamontowanie regipsów na sufitach, tynkowanie (?), szlifowanie i malowanie. Jeszcze większe uuuufffffff 😉 Marzę by wreszcie rozładować dzieci i rzeczy na właściwych, docelowych miejscach! Mam poczucie, że wtedy zapanuje nad porządkiem 😉
Ogrod żyje swoim pięknym życiem, w swoim tempie i możliwościach. Nawet co jakiś udaje mi się opanować chwasty... Hahaha... ale to tak naprawdę złudzenie, bo zawsze gdzieś jest niedokończone 😉
Kwiaty oszałamiają swym pięknem i nieustannie pobudzają moje serce ku wdzięczności za piękno 🙂
Lipiec
Lipiec rozpoczęliśmy informacją, że Onemu coś zaczyna pracować w miejscu wycięcia rok temu czerniaka. Jutro jedziemy na wycieczkę, na badanie PET/CT. Dwa tygodnie czekania na wyniki. 2.08. onkolog.
Generalnie mam w sobie spokój na to co jest i będzie. Wszystko w Pana Boga rękach, nie mamy na to wpływu. Staram się by też ten spokój udzielał się Onemu. On bardzo łatwo się nakręca.
Marcelina pojechała w czwartek na swój pierwszy obóz zuchowy ZHR. Mam nadzieję, że uda jej się tam nawiązać jakieś dobre znajomości i przyjaźnie. Ostatnio tego jej brakuje.
Ze zdjęć wynika, że świetnie się bawią, są wielce radosne i zadowolone. U Marysi widzę czasem pewne wycofanie, ale na wnioski poczekam na koniec 🙂
Druhna napisała mi, że mogę być z niej bardzo dumna! I uświadomiłam sobie, że nie wiem czy ona wie jak bardzo jestem z niej dumna ❤️