Za każdym prawie razem, gdy rozpoczynam pisanie postu, myślę, że powinnam robić to regularnie i stale mi nie wychodzi... haha... Ma ktoś sposób na to? Tyle zdarzeń i wydarzeń mi ucieka, ciężko będzie później kronikę rodzinną uzupełniać, bo oczywiście nie prowadzę jej systematycznie 😉
Za nami pierwsze sianokosy i mam nadzieję, że królik będzie zadowolony tak samo jak my przy suszeniu 😉 Rytuał karmienia i doglądania Wacka musi codziennie odbywać się po czujnym okiem czworga oczu, a gdybym przypadkiem poszła sama to lament jest na pół wsi 😉 Jeszcze nie rozstrzygłam kto lepiej lamentuje Marcelina czy Józek 🙂 Dzięki podpowiedziom Polly nasz królik chyba wiedzie zdrowe i szczęśliwe życie 😉 Dzięki Polly!
Z przyziemnych spraw to jutro muszę odchwaszczyć buraczki, bo będzie z nimi kiepsko 😉 Pomidorami się mogę pochwalić, bo nawet pierwszy się czerwieni
Maki - chwyciły mnie za serce i mam wrażenie, że zdjęcia nie oddają ich uroku i piękna. Pospamuję trochę kwiatowymi zdjęciami, byście choć trochę mogli nacieszyć oczy ich widokiem 😉
Tegoroczne lato będzie mi się kojarzyć z wdzięcznością, która nieustannie we śpiewa głośno. Bardzo wiele mnie wzrusza, a zwłaszcza mąż i nasza codzienność, te wszystkie drobiazgi co na nią się składają.
Wdzięczna jestem Bogu za naszą odwagę i decyzję o zakupie tego domu, że daliśmy radę przetrzymać ten ogromny wysiłek zarówno fizyczny jak i psychiczny. Dużo nas to kosztowało i nie mam na myśli kosztów finansowych (bo to swoją drogą). Wydaje mi się, że teraz łapiemy oddech i jesteśmy zdziwieni, że jest tak pięknie 🙂
Wdzięczna jestem Bogu i św. Józefowi za pomoc, bo cały ten remont pod względem finansowym to jednak nieustanny cud gospodarczy. Polecamy św. Józefa za orędownika 🙂
I cieszę się ogromnie, że mogę być z dziećmi w domu, choć wiele osób tego nie rozumie i nie szanuje naszych decyzji. To wielka radość i łaska patrzeć jak się rozwijają, jak się siebie uczą, jak się bawią... to jest spełnienie moich marzeń. Jeszcze bardziej się cieszę, bo ten okres się wydłuża o kolejny rok 🙂
siedzenie w domu z dziećmi jak najdłużej to jest chyba dobra decyzja. Jak widzę te maluchy 2-3 latki które muszą zasuwać do przedszkola i pół roku się oswajają i płaczą to serce się kraje. Zdecydowanie mogłyby jeszcze siedzieć w domu z mamą. No ale pracodawcy nie są radośnie nastawieni do matek siedzących za długo w domu.
Co do Wacka to na pewno będzie miał u Was raj. Możecie go wypuszczać na trawę jeśli macie dom całkowicie zagrodzony płotem tak żeby nie nawiał no i pilnować żeby Ci kwiatów albo rabat nie żarł 😀 króliki lubią się wybiegać i wyskakać sama zobaczysz jak go wypuścisz. Albo zróbcie mu jakiś ogrodzony wybieg kontrolowany 🙂
Taki jest plan, musze tylko skrecic ogrodzenie ze siatką i będzie miał swój plac bojowy ,;)
Gorzej że nie tylko pracodawca ( moj akurat dość zadowolony) tylko rodzina jest negatywnie nastawiona i to jest smutne i czasem obciążające.
no to czekam na filmiki z bryczków Wacka po wybiegu 😀 jak chcesz go trochę rozpieścić dajcie mu czasem kawałek banana albo truskawkę zobaczysz będzie się aż trząsł z radości 😀
Rodzina ??? to faktycznie zdumiewające ... :/
Polly umarłabyś dziś ze śmiechu jak chciałam złapać krolika :)))) zrobilismy mu wybieg ale balam sie go złapać ;))))
Na razie widze, że sałate to tak srednio lubi, kocha za to gałązki owocowe i leszxzyny 🙂
Tak Polly, zdumiewające i smutne.
Moja mama mnie ratuje jak mam dół z tego tytułu. Chyba strzele sobie notke terapeutyczną 😉
Cudny jest ten Wasz ogród. 🙂
Dziękujemy 🙂
Pingback: Przemiana ogrodu cz. 2